In de reeks opmerkelijke financieringsmodellen (3): Bram Bakkers Balanskliniek

Past je financieringsmodel als een handschoen? Mooi! Of (helemaal) niet? Dan is het wellicht tijd dingen te veranderen. Zeker als je model haaks staat op de manier waarop je eigenlijk zou willen werken.

In een eerdere blog noemde ik het voorbeeld van Carrier, de journalist die het werken voor omroepen had ingeruild voor een donateursmodel, om reportages te kunnen maken die hij urgent en relevant vindt, hierin gesteund door zijn ‘vrienden’ (https://www.blauwenoordzee.nl/single-post/2019/04/22/free-as-a-bird). Voor cultuur+ondernemen schreef ik eens iets over de Lakenhal, het museum dat besloot te stoppen met het ‘blockbustersmodel’ (https://www.cultuur-ondernemen.nl/artikel/boris-franssen-groeiverslaving-afgedreven-van-de-missie). Dit keer een ander voorbeeld: Bram Bakkers nieuwe Airbnb voor de zorg (www.balanskliniek.nl).. Ik hoorde hier meer over in een interview van Patrick Kicken met Bram Bakker (https://www.youtube.com/watch?v=uIszmZphcTQ) en las er nog wat over op zijn site (www.brambakker.com).

Nieuw voorbeeld

Je kent hem vast wel: Bram Bakker. Hij noemde zich jaren ‘niet de beroemdste maar beruchtste psychiater van Nederland’. Al langer probeerde hij de GGZ en de geneeskunde van binnenuit te veranderen. Zijn grieven (nog los van de enorme wachtlijsten): de dwingende protocollen en teleurstellende resultaten.

Het dieperliggende probleem: veel psychische klachten worden met medische interventies - lees medicijnen - behandeld, terwijl er in bepaalde gevallen ook andere, effectievere methoden kunnen worden toegepast. Andere klachten: Bram Bakker wil zich als mens tot mens kunnen verhouden en niet van ‘arts’ tot ‘patiënt’. De glazige distantie die psychiaters en psychologen hoog in het vaandel hebben, omdat ze dat nou eenmaal zo hebben geleerd en omdat dit functioneel zou zijn, vindt hij een sta in de weg. Hij wil echte verbinding met mensen die hulp nodig hebben, goed naar ze luisteren en niet vanuit de hoogte ‘vertellen wat goed voor ze is’.

Ander businessmodel: Airbnb voor de zorg

Ik zei even eerder dat hij zich psychiater noemde, hij is er namelijk mee gestopt. Hij blijft mensen helpen, maar niet meer als psychiater. En zonder zorgverzekeraars, zonder protocollen, hij heeft het door hem verfoeide juk afgeworpen en is met een investeerder een soort Airbnb-platform begonnen waar hulpvragers en ‘handpicked’ hulpaanbieders elkaar kunnen vinden. Zonder tussenkomst van wie dan ook. Kijk maar eens naar www.balanskliniek.nl. Aan wat voor vormen van hulpverlening moet je dan denken? Bijvoorbeeld aan een combinatie van lichaamswerk (ademhalingsoefeningen, yoga enz.) en coachingssessies.

Wie gaat dat betalen?

En wie gaat dat dan betalen, vraag je je misschien af? De zorgzoekers zelf, want waarom zouden zij die het zelf kunnen betalen niet willen investeren in hun gezondheid? Dat bevordert onder andere ook het commitment, zo is (als ik het goed begrijp) de gedachte. Andere belangrijke financier: bedrijven, die jaarlijks veel geld kwijt zijn aan mensen met burn-out en andere uitvalklachten. Kortom: een geheel ander businessmodel dan het medische model met zorgverzekeraars. Oh ja: aan diegenen die in de problemen zitten maar dit soort zorg niet kunnen betalen is ook gedacht; er wordt volgens Brakker Bakker een speciaal potje voor deze doelgroep gemaakt.

'Vergeet gister, investeer in morgen'

Terugkomend op de beginvraag: net zoals je kunt inventariseren welk aanbod wel en niet meer relevant is, kun je ook bekijken welke financieringsbronnen bevorderlijk zijn voor het behalen van je missie-doelen. En bepalen welke je moet koesteren (of ontwikkelen) en welke je moet afstoten. Peter Drucker noemde dit proces 'organized abondment': ”The first policy, and the foundation for all others is to abandon yesterday. The first need is to free resources from being committed to maintaining what no longer contributes to performance, and no longer produces results. In fact, it is not possible to create tomorrow unless one first sloughs off yesterday".

Boris Franssen, december '22